Halina Lubicz w 1962 roku powołała Scenę Lalkową Lubuskiego Teatru i zapoczątkowała regularne tworzenie spektakli dla widowni dziecięcej i młodzieżowej w Zielonej Górze.
Jakie ślady po niej pozostały? Co można wyczytać z dokumentów znajdujących się w archiwum teatru i znaleźć w magazynie lalek? Jak zapisała się w pamięci pracowników teatru, zielonogórzan i mieszkańców województwa lubuskiego? Grupa międzypokoleniowa podążała tropami dawnej Sceny Lalkowej. Wyniki swojego śledztwa przedstawiła w postaci filmu dokumentalnego „Na tropie Sceny Lalkowej” i wystawy fotograficznej „Ślady”.
Partner działania: Zielonogórski Uniwersytet Trzeciego Wieku.
Film „Na tropie Sceny Lalkowej”
Prowadzący warsztaty:
Emilia Adamiszyn – Zachować ślady przedstawienia. W archiwum teatralnym
Anna Feleniak – Jak kiedyś pisano listy, a jak dziś się pisze?
Paweł Janczaruk – Ślady jako temat fotografii
Jacek Katos – Reportaż filmowy
Beata Sobicka-Kupczyk – Klasyczne techniki lalkowe
Koncepcja i koordynacja: Emilia Adamiszyn
Czas realizacji: czerwiec 2017
Fot. Studio Kagami – Creative Photography
Działania były realizowane w ramach projektu „Halina Lubicz: ślady i nawiązania”
Halina Lubicz pozostawiła po sobie jeden tekst teoretyczny, w którym wyjaśnia, jak rozumie rolę teatru w życiu dziecka. Wyciągamy go z archiwum i traktujemy jako źródło inspiracji dla tworzenia działań animacyjno-edukacyjnych. Drugą inspirację stanowi praktyka pedagogiczno-teatralna artystki, zwłaszcza bogata korespondencja listowna prowadzona z dziećmi, które przychodziły na przedstawienia Sceny Lalkowej. Odpisywała jako „ciocia Halina”, w imieniu postaci z przedstawień bajkowych. W wysyłanych listach dzieci przedstawiały swoje wrażenia po obejrzanym przedstawieniu i dzieliły się swoimi przeżyciami, kłopotami, opisywały otaczający je świat. Prowadzenie korespondencji traktujemy jako motyw przewodni działań. Zakładamy, że aby zaistniała prawdziwa wymiana myśli, potrzeba do tego narzędzi, które umożliwią twórcze i komunikatywne opisywanie świata wewnętrznego (emocjonalnego) i zewnętrznego. I takich narzędzi chcemy dostarczyć odbiorcom naszych działań.
Projekt dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Urzędu Marszałkowskiego w Zielonej Górze.