Dnia 30.11.2023 r. o 9.30 przedstawiciele lokalnych mediów zagościli w naszym Teatrze Lalek, by wziąć udział w konferencji prasowej dotyczącej spektaklu „PRZY PRZY” w reżyserii Piotra Soroki. Spektakl przeznaczony dla widzów od 1 roku życia na pewno sprawi przyjemność także dorosłym. Adresowany do osób o różnej wrażliwości sensorycznej (w tym osób w spektrum autyzmu), swoją premierę będzie miał już niebawem – 2 grudnia. W ciepłą, przytulną atmosferę przedstawienia wprowadzał uczestników spotkania już sam wystrój teatralnej sali, wypełnionej wygodnymi, miękkimi poduszkami w stonowanych, przyjemnych dla oka kolorach.

Piotrowi Soroce zależało na tym, aby spektakl przypadł do gustu nie tylko tym „najnajmłodszym” widzom, jakimi są dzieci od 1 roku życia, ale również dorosłym, bo w końcu to oni decydują, czy i na co przychodzą ich pociechy. Wyjaśniał, że przedstawienie skupia się na temacie przytulania, bliskości, czułości. Jak wskazuje już sam tytuł, inspirowane jest dziecięcym gaworzeniem – „PRZYtulaniem, albo byciem PRZY drugiej, bliskiej osobie”. Reżyser na co dzień pracuje we Wrocławskim Teatrze Pantomimy, więc – jak sam wyjaśniał – „nie mogło być inaczej, że spektakl oparty jest w dużej, dużej mierze na ekspresji ruchowej – tu ogromny ukłon dla Joanny Wąż-Stasiewicz i Pawła Wydrzyńskiego, bo są ogromnie utalentowani”, a współpraca z nimi to „ogromna przyjemność”. Przedstawienie trwa 45 minut i jest podzielone na dwie części – w pierwszej opowiadamy historię dotyczącą przytulania, bliskości, a w drugiej zapraszamy na wspólny seans relaksacyjny, ocierający się trochę o warsztat przytulania”.

O design spektaklu zadbał Adam Królikowski, muzykę natomiast skomponował Szymon Tomczyk. Obaj ci artyści, z którymi Soroka współpracuje już od lat, „są super wrażliwi, każdy z nich jest wrażliwy na swoim polu”. Reżyser, absolwent animacji kultury na Uniwersytecie Zielonogórskim, mocno podkreślał, że jest mu „szalenie miło wrócić do Lubuskiego Teatru”, ponieważ właśnie na tutejszej scenie stawiał swoje pierwsze kroki w kwestiach własnej ekspresji ruchowej i własnych działań twórczych. Niezwykłym przeżyciem było dla niego również spotkanie z Marzeną Ganczar, którą przed laty poznał w akademiku. Absolwentka pedagogiki specjalnej, przy okazji „PRZY PRZY” czuwała nad tym, żeby twórcy nie przesadzili z nadmiarem fantazji, z dynamiką, ze zmianami, żeby to, co proponujemy widzom – niezależnie od tego, czy są, czy nie są w spektrum autyzmu – żeby to było dla nich przyjemne, nie budziło żadnych wątpliwości czy niepokoju”.

„Wszyscy odpoczywali przepięknie, czuliśmy się jak w jakimś tajemniczym terrarium, albo jak na dnie oceanu” - stwierdził dyrektor LT Robert Czechowski, dodając później, że „PRZY PRZY” to „bardzo piękna, nietypowa propozycja, która nie opiera się – jak to zwykle bywa – na tekście, na dużej ilości słów, tylko na klimacie, na nastroju, i przenosi w zupełnie inny świat. Człowiek może się wyłączyć, to zresztą jedno z podstawowych zadań teatru, żeby nas wyrywać z tej szarości dnia codziennego, zapominać o problemach i zanurzyć się w zupełnie innym świecie. Ja odnosiłem wrażenie, jakbym oglądał roślinki na dnie oceanu, było mi bardzo dobrze. choć akurat na wczorajszej próbie nie było dzieci, lecz sami dorośli, to wszyscy z radością popłynęli za atmosferą kreowaną przez dwójkę wrażliwych na ruch i dotyk aktorów. Gratuluję i dziękuję aktorom, bo zwykle jak się otwiera egzemplarze scenariusza, to zwykle zaczyna się od „liczenia literek” – ile mówię? – i od tego zależy waga roli. Mądry aktor wie, że słowa to nie wszystko, zadań może być dużo na różnych płaszczyznach, i dlatego jest to takie nietypowe zadanie. Nie dziwię się, że Piotr wybrał sobie takich aktorów, z którymi nie miał żadnych problemów, a wręcz przeciwnie – podkreślał przyjemność pracy z nimi. Inna, nietypowa, stawiająca na wrażliwość – wierzę, że dzieci popłyną tym nurtem teatru Piotra, Asi, Adama i Pawła, ale dorośli również.”

By dać przedsmak niezwykłych artystycznych doznań, jakie zapowiedzieli reżyser i dyrektor, aktorzy zaprezentowali początkowy fragment spektaklu. Płynność ich pantomimicznych ruchów, spokojna, kojąca muzyka, miła dla oka paleta barwna – wszystkie te aspekty, perfekcyjnie ze sobą współgrające, tworzyły klimat ciepła, czułości i wzruszenia. Klimat, który już w najbliższą sobotę z pewnością udzieli się zarówno „najnajom”, jak również ich rodzicom bądź opiekunom.

Gramy:
02.12.23 r. godz. 16:00
03.12.23 r. godz. 12:00
05.12.23 r. godz. 10:00 i 12:00


----
Zadanie zrealizowane w ramach programu Przestrzenie Sztuki finansowanego ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, realizowanego przez Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego. 

Zdjęcia: Dariusz Kolański